Jesteś tu: Uprawa / Problemy / Choroby i szkodniki

1. Wstęp

Choroba rośliny jest długotrwałym zakłóceniem funkcji fizjologicznych, ujawniającym się zmianami w wyglądzie i uniemożliwiającym jej normalny rozwój.

Objawy chorób roślin to:

• Więdnięcie przejściowe z braku wody w podłożu lub nadmiernego nasłonecznienia. Nie jest chorobą ale może być jej zapowiedzią. Do pewnej granicy - punktu trwałego więdnięcia - następuje tylko utrata turgoru, zaś po podlaniu roślina wraca do życia. Po przekroczeniu tego punktu roślina zamiera.
   
• Więdnięcie trwałe (susza fizjologiczna) spowodowane jest nadmiernym stężeniem roztworu glebowego i brakiem różnic pomiędzy ciśnieniem osmotycznym soku komórkowego i roztworu glebowego (wysokie stężenie soli wapnia, magnezu, azotanów, siarczanów, wysokie pH, nadmierne nawożenie). Niekorzystny odczyn gleby wpływa na wzrost roślin powodując blokowanie pobierania niektórych składników z roztworu glebowego, a także uaktywnienie bądź deaktywacje czynników chorobotwórczych.
  W środowisku zbyt kwaśnym pH 5,0-5,5 następują problemy z pobieraniem przez rośliny:
  • azotu
  • potasu
  • fosforu
  • wapnia
  • magnezu
  • siarki
  • molibdenu,
    
  w środowisku zbyt alkalicznym pH 7,5-8,0 rośliny źle pobierają:
  
  • żelazo
  • mangan
  • cynk
  • miedź
    

bor jest optymalnie pobierany w zakresach pH 4,5-7,0.
 

• Nadmiar wody w podłożu utrzymujący się przez dłuższy czas i związany z tym brak tlenu, powoduje więdnięcie roślin (utrata turgoru), zmianę zabarwienia liści (matowo zielony kolor). Transpiracja, pobieranie wody i soli mineralnych z roztworu glebowego ulegają zahamowaniu, korzenie podlegają procesom gnilnym, są mokre zbrązowiałe, miękkie, po pewnym czasie rozpadają się. Może nastąpić nadmierny rozrost komórek, przy małym natężeniu światła, w podwyższonej temperaturze następuje nadmierne uwodnienie tkanek, nadmierna kruchość, brak odpowiedniej tkanki wzmacniającej, czynniki te sprzyjają oczywiście rozwojowi chorób grzybowych. Storczyki o mięsistych liściach i pseudobulwach (Dendrobium, Cattleya, Oncidium) wymagają obfitego podlewania w okresie intensywnego wzrostu, po tym okresie należy je ograniczyć do optymalnego minimum dla danego rodzaju, czy gatunku, a u niektórych rodzajów: Catasetum, Cycnoches, Mormodes tracących korzenie należy całkowicie zaprzestać podlewania aż do wyraźnych objawów wzrostu (nowe korzenie). Storczyki o cienkich liściach, nie gromadzące wody należy podczas wzrostu podlewać obficie, natomiast podczas spoczynku utrzymywać bardzo umiarkowanie wilgotne podłoże, pozwalając mu przeschnąć między podlewaniami.
   
• Niedobór światła wpływa na zakłócenia wzrostu i rozwoju storczyków, powoduje etilację roślin, nadmiar słońca jest przyczyną oparzeń słonecznych.
   
• Nieodpowiednia, za niska lub za wysoka dla danego rodzaju, czy gatunku temperatura powodująca przechłodzenie roślin może być przyczyną powstania plamistości, więdnięcia, a w konsekwencji porażenia przez patogeny. Przegrzanie powoduje więdnięcie i poparzenia roślin, dając wolną drogę infekcji. Nieodpowiednie temperatury wpływają na zahamowanie kwitnienia lub zrzucanie pąków kwiatowych. Okres niskich temperatur indukuje kwitnienie a różnice między temperaturą dnia i nocy wpływają na trwałość, jakość i obfitość kwitnienia.
   
• Inne czynniki wpływające na kwitnienie to:
   
  1. okres suszy podczas spoczynku roślin,
  2. okres ograniczonego zaopatrzenia roślin szczególnie w azot,
  3. okresy krótkich dni, bądź długich dni, wpływające na indukcję kwitnienia,
  4. wpływ na długość kwitnienia skracając je ma wilgotność powietrza poniżej 60%, oraz obecność etylenu CH₂-CH₂, wydzielanego przez uszkodzone tkanki roślin i dojrzewające owoce.

POCZĄTEK STRONY