ŹRÓDŁA / KWIATY / Nr 4/86

moją dumą

Coelogyne cristata czyli

kapturzyk grzebieniasty

Wielu miłośników kwiatów marzy o uprawie storczyków w mieszkaniu, jednakże niektórzy fachowcy nie zachęcają do podejmowania tego rodzaju prób, a jeśli już, to obwarowują je koniecznością posiadania odpowiednich urządzeń. Czy jednak zawsze są one niezbędne? Z moich obserwacji nad Coelogyne wydaje się, że nie.

Coelogyne cristata jest niedużym epifitycznym storczykiem pochodzącym z Himalajów. Na płasko ścielących się korzeniach roślina wytwarza kuliste bądź wydłużone zielone pseudobulwy z dwoma równowąskimi liśćmi. Śnieżnobiałe kwiaty, każdy zaopatrzony w dużą kremoworóżową warżkę, zebrane są w luźne grona. Kwiaty stosunkowo duże (o średnicy ok. 8 cm) charakteryzują się delikatnym zapachem. Dodatkowym walorem jest to, że pojawiają się zimą, w styczniu - lutym, a kwitnienie ich trwa do końca kwietnia.

Kapturzyk nie wymaga szklarenki przyokiennej, toteż można uprawiać go z powodzeniem w mieszkaniu z c.o., trzymając na parapecie okiennym, pod którym jest grzejnik. Aby jednak kwiaty storczyka corocznie zachwycały swym wdziękiem, pamiętać trzeba o jego właściwej pielęgnacji.
Jednym z podstawowych warunków jest prawidłowe przygotowanie podłoża. Moje Coelogyne rośnie w mieszance mchu torfowca, przekompostowanej kory drzew iglastych, korzeni paproci i liści bukowych (1 :1 :1 :1). Jako drenażu używam gruzu ceglanego i styropianu.
Najlepszymi naczyniami do uprawy są płaskie misy ceramiczne lub ażurowe koszyczki. Z doświadczenia wiem, że doniczki plastykowe nie są dobre, gdyż utrzymują nadmiar wilgoci, która powoduje gnicie korzeni.
Rośliny należy podlewać wodą miękką, ale może też być odstana (z poprzedniego dnia) kranówka o temperaturze pokojowej. Podlewamy nad miednicą lub zlewem, wówczas przy przelaniu wody jej nadmiar skapie do naczynia. Nowo zakupione storczyki trzeba także przez jakiś czas szczególnie starannie zraszać, przeżywają bowiem silny szok z powodu zbytniej suchości powietrza.
Tak jak wszystkie epifity, Coelogyne wymaga odpowiedniego nawożenia. W okresie wegetacji co 2-3 tygodnie stosuję Florovit (3,5 cm³ na litr wody - przy czym dawki tej staram się nie zwiększać). Dobrą miarką jest strzykawka jednorazowa. Kapturzyk trzymamy na oknie od strony południowej; dobrze rośnie i kwitnie, jeśli pamięta się o cieniowaniu go latem i lekkim przesuszaniu jesienią (ograniczenie podlewania w czasie spoczynku).
Po roku roślina zrzuca liście i marszczy się lekko. Jest to normalny objaw, którym nie należy się martwić, podobnie jak i zanikiem białawego welamenu (j.t. gruby pokład martwych komórek pokrywający korzenie powietrzne) pokrywającego początkowo korzenie. Storczyki te należy przesadzać wówczas, gdy następuje rozkład podłoża, a więc nie częściej niż co dwa lata. Wtedy to silnie rozrośnięte rośliny można dzielić. Za optymalny uważa się okres wyrastania młodych korzenia Niestety, przesadzanie wiąże się z niebezpieczeństwem silnego osłabienia storczyka, a nawet zahamowania kwitnienia. Po zabiegu trzeba rośliny szczególnie troskliwie pielęgnować, tj. zraszać i utrzymywać właściwą temperaturę w pomieszczeniu (latem 20-25°, zimą 12-15°).
Rośliny rzadko chorują i nie są opanowywane przez takie szkodniki jak mączliki szklarniowe, mszyce czy miseczniki. Natomiast dużym zagrożeniem dla nich mogą być szkodniki i choroby glebowe, dlatego też podłoże i naczynia używane do uprawy muszą być bezwzględnie odkażane termicznie. Naprawdę moje storczyki są śliczne, co można stwierdzić choćby patrząc na ich fotografię.

Ewa Pietrzyk z Krakowa

Tekst pochodzi z kwartalnika Kwiaty 4/86 i został opublikowany za zgodą Redakcji.