ŹRÓDŁA / KWIATY / Nr 2/98

Katleje miniaturowe

Przed laty znany specjalista i miłośnik storczyków napisał książkę pt. "Die schonsten aber sind Orchideen" - "najpiękniejsze są jednak storczyki". Można się z tym zgadzać lub nie, o gustach wszak się nie dyskutuje. Myślę jednak, że wszyscy się zgodzą z tym, że spośród storczyków najpiękniejsze kwiaty mają katleje z grupy labiata. Stwierdził to już John Lindley w 1821 roku pisząc "Without exception, it is the handsomest species of the order" - "bez wątpienia jest to najpiękniejszy gatunek z rodziny". Warto w tym miejscu przypomnieć, że najpiękniejsze katleje odkrył Józef Warszewicz, mianowicie C. dowiana, o kwiatach żółtych z purpurową warżką, i C. warszewiczii (pisanej często w formie niemiecko-łacińskiej warscewiczii) o olbrzymich kwiatach, których średnica sięgać może nawet 28 cm. Istnieją także katleje mniej okazałe, o dwu spośród nich chciałbym napisać nieco dokładniej.

Cattleya aclandiae

Cattleya aclandiae jest matą rośliną. Jej pseudobulwy mają wysokość 7 - 12 mm i zakończone są dwoma liśćmi o długości 2 - 9 cm. Pęd kwiatowy wyrasta z wierzchołka pseudobulwy. Kwiat w porównaniu z wymiarami rośliny jest duży, o średnicy 8 - 10 cm, efektownie zabarwiony i pachnący. Katleja ta pochodzi z Brazylii, obszaru przymorskiego, gdzie klimat jest gorący i niezbyt wilgotny. Nie jest to więc gatunek do uprawy na odkrytym parapecie okiennym. Można próbować uprawy w szklarence pokojowej. Ważne jest przy tym, aby w okresie spoczynkowym ograniczać podlewanie w takim stopniu, by tej małej roślinki nie zasuszyć. Wydaje się, wbrew informacjom z literatury, że wysoka wilgotność powietrza sprzyja jej dobrej kondycji, zwłaszcza rozwojowi korzeni powietrznych. W krakowskim Ogrodzie Botanicznym rośnie ona na kawałku kory zawieszonej nad zbiornikiem z wodą w ciepłej szklarni i tam została sfotografowana.

Cattleya walkeriana

Cattleya walkeriana jest drugim gatunkiem, o którym chciałbym napisać parę stów. Podobnej wielkości, jak poprzednia, różni się jednak kilkoma cechami. Jej pseudobulwy są znacznie grubsze i zakończone najczęściej tylko jednym kilkucentymetrowym liściem. Pęd kwiatowy, inaczej niż u większości katlei, wyrasta nie z wierzchotka, ale u nasady pseudobulwy. Ale czy zawsze tak jest? Mój okaz dwa razy zachował się w sposób typowy dla gatunku, raz jednak wypuścił pęd kwiatowy z wierzchotka pseudobulwy. Cattleya walkeriana zasiedla znaczne obszary Brazylii. Spotyka się ją zarówno w lasach, jak i na skałach, gdzie rośnie w pełnym słońcu. Należy do gatunków dostosowujących się do różnorodnych warunków klimatycznych. Znosi zarówno upały, jak i chłód. Występuje nawet na wysokości 2000 m nad poziomem morza. W pokoju czuje się dobrze, rośnie i kwitnie, choć nie bardzo regularnie.

Tekst: Andrzej Z. Smolarski

Tekst pochodzi z kwartalnika Kwiaty 2/98 str. 34 i został opublikowany za zgodą Redakcji.